Króliki domowe i inne zwierzęta

czarnak

Zgadzam sie z przedmówczyniami.Powinnas zostac.To jest forum dla tych co kochaja zwierzaki a nie tylko dla tych którzy je posiadaja.A z tego co zdarzyłam juz tutaj wyczytac Ty należysz właśnie do tych pierwszych.No i mnie osobiscie pomogłas juz pierwszego dnia.Jeśli nie bedzie tutaj takich osób jak Ty czy reszta osób których niki wyswietlaja sie na niebiesko i czerwono (czytaj doświadczonych królikomaniaków) to zrobi sie straszny bałagan i kazdy bedzie pisał co mu ślina na język przyniesie ,niekoniecznie prwawidłowe informacjie.Pozdrawiam i przykro mi z powodu Tosi.

fifi NIDERLANDZKI

bardzo wspolczuje straty.

T-T-A · Gość

Dopiero teraz przeczytałam....ech, bardzo, bardzo współczuję.
Tosiunia, która wraz z panią walczyła z katarem to kawał historii forum.
Oj, zostawiają te maluszki pustkę, tęsknotę.....
Myślę, że tęsknota nigdy nie mija, bo ja tęsknię za Andzią, Tosiem, Trusią i pozostałymi zwierzaczkami za TM.
Żaden następny nie zajmie miejsca poprzedniego on dołącza do stadka.
Dałaś jej 8 lat króliczego szczęśliwego życia i w najgorszym momencie nie pozwoliłaś aby dłużej cierpiała - dałaś jej mądre kochające serce.
Tosieńko kicaj radośnie za TM wraz z innymi naszymi uszaczkami

Agga · Gość

Dzisiaj minęły 2 miesiące od pożegnania z moją kruszyną. Siedzę na drugim końcu świata i nadal za nią tęsknię. I co jakiś czas pojawia się myśl, że niedługo wracam do domu, gdzie Tosieńka na mnie czeka. Dopiero po chwili sobie uświadamiam, że nie, ona już nie czeka na mój powrót, że już nie przytulę mojego kochanego kosmatego pyszczorka, nie poczuję na nim zapachu schrupanego przed chwilą sianka. Znowu wrócę do pustego mieszkania, w którym nadal echem odbija się kichanie, tupanie i prychanie.
Ta tęsknota chyba nigdy nie minie...

tmm03033 · Gość

Agga a chcialabys tak naprawde aby tesknota za mala minela? ja mam innego krolika i dalej strasznie tesknie za moim kochanym kroweczkiem, nieraz tak bardzo ze az boli.

Agga · Gość

Masz rację Tmm, chyba lepsza tęsknota i piękne, ośmioletnie prawie wspomnienia, niż życie bez Tosieńki. Takie spojrzenie pomaga.
A kto wie, może jak już trochę się uspokoi moje życie zawodowe i przestanę po świecie wędrować, znowu przygarnę pod swój dach jakieś niekochane przez nikogo uszate maleństwo.