Króliki domowe i inne zwierzęta

wampi

Żałuję że forum nie odkryłam wcześniej jak i żałuję, że nigdy nie byłam w stanie się zebrać na zrobienie dostatecznej ilości zdjęć.
Nie spodziewałam się, że Królik ode mnie odejdzie.

Po śmierci mamy [tata zmarł 6 lat wcześniej] siostra się mną zajęła więc wyjecham do Warszawy. Po 3 miesiącach mieszkania tutaj przypadkiem ją kupiłam. Nigdy nie lubiłam krolików, wydawały mi się nudne. Te w klatce były. Ona jedna skakała po klatce, lizałą szybę i co chwila wpadała na inne króliki.

Panna miała 8 lat. Ponad 8, urodziła się w okolicach maja-czerwca. Kupiona przy wyjściu z kina w centrum handlowym na Sadybie, Warszawa.

Przeszłam z nią przez gimnazjum, liceum, pierwszą, drugą i trzecią "wielką miłość". Z niąrozmawiałam o wynikach matury. Milczała i miała mnie gdzieś, ale wiem że tylko udawała. Zawsze się robiła na twardziela i niedostępnego królika a jednak przychodziła, spała ze mną i dzieliła się swoimi przysmakami.
Gryzła mnie często ale chyba uznawała to za zabawę, bo chyba nigdy na mnie zła nie była. Budziła mnie do szkoły.

Nie jadła jeden dzień. Pani profilaktycznie chciała spiłować ząbki.
Miała środek przeciwbólowy więc sie wywracała.
Jak tylko w tylnych łapkach odzyskała władzę to skakała jak dzika.
Nie doczekała operacji i stresu.

Lekarz powiedzial że to wiek. Zmarła śpiąc na moich kolanach, cichutko, uśmiechając się. W sumie do zawinięcia i pochowania w ogródku wyglądałą jak żywa, miała miękkie, śliczne futerko.

Tak bardzo ją kochałam. Gryzła mi rzeczy, wiele razy zjadła mi banknoty, dziurawiłą skarpety i z premedytacją roznosiła siano po korytarzu, gdzie sama wychodziła sporadycznie.

Wrzucę jej zdjęcia jak do domu wrócę, u siostry piszę. Ciężko mi pisać, łzy wciąż lecą. Zmarła mniej jak 3 godziny temu.
Była śliczna, trzykolorowa i jak dla mnie - nigdy nie dorosła tak naprawdę.

To był cholernie rozpieszczony uszak.

I nazywała się Królik. Było wiadomo, że to o nią chodzi.

EDIT:
To zawsze był dzikus, latała poczochrana i po każdym czesaniu się sama czochrała na dywanie Smile

Królik po tarzaniu się w sianie [po czesaniu]

Paczka na którą długo czekałam... Królik zaczaił się na papier!

Króliczy naleśnik - no, ni mniej ni więcej. Pudło po paczce zostawiłam jej na 4 miesiące bo je lubiła

Akte_Angel

Napisałam już w innym temacie ale tu tylko powtórzę, że bardzo bardzo mi przykro z powodu Twojej straty ;(

kiche_wilczyca

Smutno kiedy odchodzi ukochany przyjaciel. Miała z Tobą dobrze, bo bylaś bardzo dobrym opiekunem, jej przyjacielem, kimś, na kogo mogła liczyć. Dałyście sobie na wzajem dużo radości i szczęścia. I to się najbardziej liczy.
Trzymaj się

KazioR · Administrator

Tyle lat, kawał czasu razem, pięknie piszesz o minionych chwilach. Miłostki przychodzą i odchodzą a futrzak jest zawsze w naszej pamięci głęboko wryty, ten dotyk wilgotnego noska czujemu jeszcze długo na swej skórze. Ludzie kochający zwierzęta kochają i ludzi to są dobrzy ludzie. Smutno mi wraz z Tobą, zawsze mam w myśli pytanie czy zrobiłem wszytko dla swoich królików aby zapobiec im ucieczkę przez Tęczowy Most, jedno mnie pociesza, one zapewne tam są, nastawiają swe słychu zadzierają omyki i patrząc na most czekają aż i ja przejdę na ich stronę... i to się stanie, mają rację niech czekają zapewne doczekają się.

Dałaś swemu Królikowi kilka lat, pięknych, szczęśliwych, on o Tobie nigdy nie zapomni.

T-T-A · Gość

Śliczna królisia. Było Wam dane przeżyć razem długich 8 lat i tego nikt Ci nie odbierze. Odszedł długoletni, wierny przyjaciel, członek rodziny.
Zawsze w takiej sytuacji pytamy, czy nie można było zrobić więcej.
Ważne jest jak żyła, a żyła szczęśliwie, ale również bardzo ważne jak umierała, a Tobie udało się jej zejście uczynić bezbolesnym, cichym snem na kolanach osoby ukochanej.
Od moich najdroższych zwierzaczków to już z lekka robi się tłoczno za tęczowym mostem. Wszystkie są w moim sercu, za wszystkimi tęsknię, ale najbardziej boli mnie śmierć Tosia, gdyż żył tylko 7 miesięcy, wiele przeszedł, a wiek ma swoje prawa.
U mnie niestety każdy z pięciu zwierzaczków nie odszedł w ten sposób, a tak marzył mi się dla nich ten ostatni spokojny sen. Niestety dwójeczce z nich zamiast snu musiałam podarować ostatni zastrzyk:(Dobrze, że Twoja malutka uchroniła Cię przed tym.
Z tego, co piszesz Twoja królinka kojarzy mi się z moją pierwszą króliczką Trusią, która przeżyła z nami 9 lat.
A może następnym uszkom dasz szansę na długie szczęśliwe życie?
Pozdrawiam serdecznie.

Zbyszek