|
| (*) Amonek, najwspanialszy zbaraniały łobuziak (*) |
|
|
Wysłany: Pon 12:32, 29 Mar 2010 |
|
|
|
Amonek
swój ukochany domek odnalzał
U Ciebie Moniś miał on swój azyl
Czuł się bezpiecznie i był kochany
Tak jakby zawsze był u swej mamy
Mógł łobuzować, psocić do woli
Podkradać, szkodzić,no i swawolić
Spojrzeniem niewinnym wybłagał u Ciebie
Czułe pieszczoty i zrozumienie
żył tak jak lubił, żył tak jak chciał
i tylko taki los Bóg mu dał,
że życie kruche zakończyć musiał
za TM też chcą takiego lekkoducha
Spotkał przyjaciół za Tęczowym Mostkiem
Tam jego życie znów będzie radosne.
Teraz już go nie boli rozdęty brzuszek
skacze wesoło wśród malin, jabłuszek,
skubie sobie trawkę młodziutką, zieloną
szuka mleczyku i jest zadowolony
Spotkał tam przyjaciół uszatych bez liku
Oni mu pokażą ta wodę w strumyku
co to smakuje jak swojska domowa herbatka
potem pójdą razem szukać kwiatów bratka
i będą żyli razem szczęśliwi, weseli
i żadne choróbsko już tego nie zmieni.
I z tęczy będą razem spoglądać na ziemię
i wypatrywać ukochanej pańci aż któremuś serce struchleje
Ze oto właśnie idzie dołączyć do raju
Ta jedna, jedyna ukochana, najwspanialsza...
Amonek, na drogę (*),
Mia, spotkali się już z Dżekim
|
|
Ostatnio zmieniony przez Nuka dnia Pon 12:59, 29 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz
|
|
|
|
|