| KazioR |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 20 Wrz 2005 |
| Posty: 2728 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
Skąd: Kraków
Płeć: M |
|
|
 |
|
 |
|
Oko organ niezbadany ale jest kilka informacji o nim na pewnej stronie.
Dla dobrego tropiciela króliczych tajemnic nie stanowi znalezienie informacji umieszczonych w sieci od lat. W Wigilię jest szansa przeprowadzenia bezpośredniej rozmowy i zadanie konkretnych pytań a co niektórym gdy królik uzna ich za dobrych opiekunów zapewne odpowie.
Wigilijne rozmowy z królikiem: [link widoczny dla zalogowanych]
O oczach i innych ciekawych rzeczach znajdziecie:
[link widoczny dla zalogowanych]
Oczy królika
Oczy królika są duże, okrągłe, od barwy ciemnej poprzez brązowo-bursztynową do jasnoniebieskich, pozwalają one widzieć w ciemności. Oko nie składa się z jednej źrenicy. Widać to dokładnie u królików o niebieskich oczach, u których czarna źrenica wyraźnie różni się od lśniącej na niebiesko tęczówki, nadającej ostrość jego spojrzeniu. Królicze oczy są nastawione nie na szukania pożywienia i przemieszczanie się lecz tak aby szybko i skutecznie dostrzegać zbliżającego się drapieżnika z niemal każdego kierunku. (oczywiście takie zagrożenia nie występują dla naszego domowego futrzaka lecz gdy Trunio jest na działce na pewno kontrola otoczenia i nieba jest mu przydatna). Oczy są umieszczane wysoko na czaszce, pozwalają królikowi widzieć w promieniu 300 stopni, dlatego bez odwracania głowy widzi co dzieje się za jego plecami oraz daleko ponad jego głową. Ceną jaką płaci króliczek za tak nadzwyczajne pole widzenia, jest słaby punkt bezpośrednio przed jego pyszczkiem. Królik widzi lepiej na większą niż mniejszą odległość. O zmierzchu spostrzega nawet niewielkie punkty światła. Natomiast nie lubi jaskrawego światła, gdyż nie może na nie zareagować zwężeniem źrenic. Jeśli Twój króliczek zwraca głowę i wydaje się patrzeć na ciebie "bokiem", to on faktycznie patrzy prosto na Ciebie. Czy króliczki widzą w kolorze? Dla przykładu, ludzkie oko posiada receptory które pozwalają nam obierać obraz w barwach czerwonej, niebieskiej i zielonej. Zmiana długości fali światła pozwala nam zobaczyć to jako kolory tęczy. Badania przeprowadzone w latach 70, wskazują że króliki mają ograniczoną zdolność widzenia w kolorze. Na ten temat nie udało mi się znaleźć żadnej publikacji. Mam wiadomość zawartą w książce "Amatorski chów królików" z 2003 roku, piszą w niej; nie jest do końca pewna umiejętność rozróżniania barw przez króliki, badania wykazały, iż prawdopodobne jest, że rozróżniają one barwy czerwona i zieloną.
Powszechne stosowane jest przemywanie oczu królika naparem rumianku, jednakże nie jest to wskazane, gdyż rumianek działa rozmiękczająco na rogówkę oka i może spowodować jej napęcznienie, co pozostawia trwałe zmiany.
Układ wzrokowy Widzenie jest złożonym procesem fizyczno-psychicznym, który składa się z trzech etapów: przyjęcia (wychwycenia) bodźca, jego przewodzenia oraz zebrania i poznania go. Warunki te spełnia zbudowany i funkcjonujący prawidłowo układ wzrokowy. Układ ten składa się z umiejscowionej w oczodole gałki ocznej, która odbiera wrażenia wzrokowe, przekazując je poprzez drogi wzrokowe do korowych ośrodków wzrokowych mózgu. W nich to odbierane są i przetwarzane impulsy, a następnie przesyłane do dalszych ośrodków mózgowych, tak aby ustrój nasz zareagował odpowiednią czynnością na bodziec wzrokowy. Oczami odbieramy około 80% wszystkich informacji o otoczeniu i aż 10% kory mózgowej zaangażowanej jest w interpretację tych informacji.
Powieki i aparat łzowy Powieki zamykają przedni otwór oczodołu, chroniąc gałkę oczną przed wysychaniem i urazami. Ruch powiek rozprowadza płyn łzowy po powierzchni rogówki i spojówki, zapewniając oku stałe nawilżanie. Na brzegach powieki górnej i dolnej znajduje się rzęsy, do ich mieszków uchodzą gruczoły łojowe Zeissa i gruczoły rzęskowe (potowe) Molla. Rusztowanie powiek stanowią tarczki, zbudowane ze zbitej tkanki łącznej, wygięte odpowiednio do krzywizny gałki ocznej. W tarczkach usadowione są gruczoły tarczkowe Meiboma z ujściem przy tylnej krawędzi powieki. W pobliżu kąta przyśrodkowego (od strony nosa) obu powiek, na ich tylnej krawędzi, znajdują się punkty łzowe (górny i dolny), stanowiące początek kanalików łzowych, przez które odprowadzane są łzy do woreczka łzowego i następnie do nosa. Powiekami poruszają zasadniczo dwa mięśnie: biegnący ze szczytu oczodołu do górnego brzegu tarczki dźwigacz powieki górnej z mięśniami tarczkowymi górnym i dolnym, które unoszą powiekę, oraz rozległy, leżący pod skórą powiek mięsień okrężny oka, który zamyka powiekę.
Spojówka Spojówka (worek spojówkowy) jest cienką, delikatną błoną śluzową, która wyściela tylną powierzchnię obu powiek. Przechodzi ona następnie na gałkę oczną aż do rogówki, tworząc przy przejściu fałdy, zwane załamkami górnym i dolnym. Spojówka jest ściśle zrośnięta z podłożem tylko w jej części tarczkowej, w załamkach posiada fałdy, a na powierzchni gałkowej jest lekko przesuwalna. Daje to możliwość swobodnych ruchów gałki ocznej. Słabe unerwienie czuciowe spojówki pozwala na jej dotykanie i usuwanie niektórych ciał obcych z jej powierzchni bez stosowania kropli znieczulających (w przeciwieństwie do silnie unerwionej rogówki).
Mięśnie poruszające gałką oczną Gałkę oczną porusza sześć mięśni zewnętrznych oka. Cztery mięśnie proste: górny, dolny, wewnętrzny i zewnętrzny, których tylne przyczepy znajdują się daleko za gałką oczną w szczycie oczodołu w tzw. pierścieniu ścięgnistym. Natomiast przednie przyczepy są przymocowane do gałki ocznej w odległości przeciętnie 7 mm od rąbka, w położeniu zgodnym z ustawieniem wskazówki zegara kolejno na godzinie 12, 3, 6, 9. Odmienny i bardziej złożony jest przebieg mięśni skośnych, które warunkują odpowiednie ruchy oczu. I tak mięsień skośny górny, przebiegający przez tzw. bloczek kieruje gałkę oczną ku dołowi, odwodzi ją (na zewnątrz) i skręca do wewnątrz (ku nosowi). Mięsień skośny dolny obraca gałkę ku górze, na zewnątrz, a skręca ku skroni. Prawidłowe ruchy oczu oraz równoległe ich ustawienie uwarunkowane jest odpowiednim ich unerwieniem i ukrwieniem. Nawet przy niewielkiej niedomodze mięśniowej oczy ustawiają się w zezie i może nastąpić dwojenie obrazu.
Rogówka Rogówka ma kształt wycinka kuli i przypomina szkiełko zegarkowe wprawione w twardówkę; średnica pozioma rogówki wynosi 12 mm, pionowa 11 mm. Rogówka jest najcieńsza w centru i jej grubość wynosi 0,6 mm, natomiast obwodowo przy rąbku około 1 mm. Część centralna rogówki, o średnicy 4 mm, jest bardzo regularna i kulista, i nazywa się częścią optyczną. Rogówka zbudowana jest z pięciu warstw: nabłonka, blaszki granicznej przedniej (błona Bowmana), istoty właściwej (miąższu), blaszki granicznej tylnej (błony Descemeta) oraz najgłębiej położonego śródbłonka. Dzięki swoistej budowie rogówka w warunkach fizjologicznych jest przezroczysta, nie posiada naczyń krwionośnych, a odżywianie jej odbywa się z naczyń rąbka rogówki, z płynu komory przedniej oraz częściowo z łez. Rogówka jest bardzo silnie unerwiona czuciowo, dlatego też reaguje natychmiast bólem i łzawieniem na dotyk czy ciała obce, które znajdują się na jej powierzchni. Poza funkcją ochronną, rogówka bierze udział w załamywaniu promieni świetlnych.
Twardówka Twardówka tworzy sztywną, nieprzezroczystą, białą zewnętrzną ścianę gałki ocznej. W części tylnej, w miejscu gdzie twardówka przechodzi w pochewkę nerwu wzrokowego, grubość jej jest największa i wynosi 1,3 mm. W części przedniej jest najcieńsza i jej grubość równa się 0,3 mm. Jest ona słabo unaczyniona i mało czuła.
Tęczówka Tęczówka na swojej powierzchni jest nierówna, posiada liczne promieniste zagłębienia (krypty) oraz okrężne bruzdy. W zależności od ilości barwnika tęczówka może mieć kolor szary, jasnoniebieski, zielonkawy lub brązowy. W środku tęczówki znajduje się czarny, okrągły otwór - źrenica. Szerokość źrenicy jest niezależna od naszej woli i zmienia się odruchowo pod wpływem rozmaitych bodźców, przede wszystkim w wyniku zmian natężenia światła. Zwężona źrenica pod wpływem światła chroni oko przed nadmiernym olśnieniem. Zwężenie źrenicy w przypadkach wady refrakcji zmniejsza kręgi rozproszenia, co poprawia w pewnym stopniu wyrazistość widzianego obrazu. |
|
więc kolor płachty nie ma znaczenia