|
Właśnie rozmawiałam z dr Wojtyś...
Tośka cierpi. Leki przeciwbólowe działają, ale na krótko. Nospę dostaje teraz częściej niż w domu, bo cierpi. Nie je, jest dokarmiana.
I w sumie można by Tośkę tak próbować trzymać przy życiu, ale zaczyna to wszystko być chyba męczeniem zwierzątka  Nie powiedziano mi tego w ten sposób, to mój prywatny wniosek...
Nikt oczywiście nie myśli o eutanazji, tylko jak pomóc. Niestety, jedyną opcją pomocy w tej chwili jest jednak zoperowanie tej drugiej nerki. Jak sobie przypominam, że po operacji pierwszej nerki, mimo złogów w drugiej, Tośka całkiem nieźle przez ponad miesiąc funkcjonowała, to może jednak warto zrobić i drugą? Oczywiście jest po raz kolejny ryzyko, że Tośkę w czasie operacji stracę. Tylko jeśli nic nie zrobię, stracę ją na pewno. Nerka z większym złogiem jest coraz większa i jest ryzyko, że się wyłączy z powodu zbyt dużej opuchlizny i braku możliwości mechanicznego funkcjonowania.
I znowu dylemat podobny do poprzedniego, ale z większą ilością danych: do ryzyka czy Tośka przeżyje, dochodzi wiedza, że po 2 miesiącach złogi się odnawiają.
Ale nefrolog uważa, że to nie muszą być złogi nowe w tej operowanej przedtem nerce. Mogą to być złogi, które zeszły z kielicha nerkowego, którego w czasie operacji nie udało się wypłukać i jest szansa, że nie będą się powiększać. Więc możliwe, że w pewnym momencie obie nerki będą miały złogi po kilka mm, które będą znacznie łatwiejsze do opanowania niż takie ponad centymetrowe.
Ech, nie proszę tu nikogo o pomoc w podjęciu decyzji, bo wiem, że musi być tylko moja. Wywnętrzam się i proszę o trzymanie kciuków, żeby prawidłową decyzję podjęła...
Trochę to niestety jak wybór rodzaju śmierci... Chcesz się utopić, czy udusić?
Jeszcze jest jedno malutkie światełko na przyszłość. W leczeniu ludzkiej osteoporozy wykorzystuje się parathormon, który powoduje, że wapń krążący w krwioobiegu jest wychwytywany przez kości i powoduje ich odbudowę, dzięki czemu mniej wapnia przechodzi przez nerki.
U Tośki kości się odwapniają właśnie dlatego, że nie bardzo potrafi sobie poradzić z pobieraniem wapnia z krwi i wszystko kończy w nereczkach, które nie dają rady wszystkiego filtrować. Tylko że w leczeniu zwierząt nie bardzo wiadomo jak to wygląda. I najpierw trzeba się zorientować, czy jest szansa, że to zadziała, jakie dawki podawać i może wtedy warto będzie wypróbować nowej metody...
Nikt nie będzie eksperymentował, dopóki nie będzie dowodów na to, że u zwierzaków to gdzieś już działało. ale jeśli się coś takiego znajdzie, to mam nadzieję, że w miarę szybko to nastąpi... |
|
|
|
Tośka przybiera na wadze, dzisiaj mamy na liczniku 1034g (965 po powrocie). Zjada wszystko, co jej dam, poza nacią od selera, która nagle przestała jej smakować. Oczywiście nie może być wszystko idealnie, żebym sobie czasem nie pomyślała, że na całej linii zwycięstwo odniosłam. Mam zasikaną całą podłogę. Wcześniej było podobnie, ale to było głównie przez to, że nie mogła donieść. A teraz ją sadzam do kuwety, ona tam siedzi wkurzona, a po chwili wychodzi i leje obok patrząc mi prosto w oczy...
niech się mała trzyma i czeka na pancie...
operacja... 